نگاهی به پروژه خانه بادرود | طرحی از موسی عزیزی |

جمعه, بهمن 13, 1402, 11:32
اخبار معماری, پروژه
ثبت نظر

کانسپت و توضیحات به بیان معمار طرح – شهر بادرود در ۲۷ کیلومتری شهرستان نطنز و در حاشیه کویر با آب و هوایی گرم و خشک قرار گرفته است و به واسط قرار گرفتن در میان دو رشته ارتفاعات و اختلاف دمای بین دو منطقه دارای جریان بادهای شدید می‌باشد. این دو خصیصه در شکل‌گیری کالبدی بناهای شهر بادرود مشابه سایر اقلیم‌های کویری، تاثیر عمده را داشته‌ است و گونه‌های سکونتی در نسبت با خصوصیات اقلیمی شکل گرفته‌اند. شهرسازی مدرن و خیابان‌کشی منطبق بر ایده شبکه شطرنجی شهری از یک سو و از سوی دیگر سوداگری زمینی‌های شهری باعث به وجود آمدن قطعات مسکونی گردیده که با قاعده ۶۰ درصد ساخت زمین، امکان ایجاد الگوهای سکونتی مناسب را در اقلیم‌های مختلف از آن‌ها سلب کرده است و بافت شهری از توده‌های حجمی ناگزیر، یکسان و بی‌کیفیت تشکیل گردیده است. بخش عمده‌ای از شبکه شهری در شهر بادرود به دلیل نوع گسترش شهر و همینطور جهت جریان بادهای گرم که در جهت جغرافیایی جنوب شرق و جنوب به شهر وارد می‌شود باعث ایجاد قطعاتی گردیده که به نسبت دارای کشیدگی غربی-شرقی می‌باشد که در نتیجه آن تنها جبهه غربی از بنا به عنوان جداره نورگیر بنا عمل می‌کند. سوال اساسی عاملیت معماری در این عرصه‌هاست؟ آیا گفتمان معماری به حدی از موقعیت‌های فرودست و گزیر ناپذیر فاصله گرفته است که عاملیت خود را کامل از دست داده است یا اساساً عاملیتی برای خود در چنین عرصه‌هایی قائل نیست؟ خانه بادرود تمرینی برای بررسی امکان بازگشت عاملیت معماری در موقعیت‌های به‌حاشیه رانده شده در گفتمان‌های معماری غالب می‌باشد. مسئله اساسی در طراحی خانه بادرود که زمین پروژه یکی از قطعات شهری ناهمگون با منطقه است، تمرین ایجاد الگویی به نسبت مناسبتر در چنین موقعیت‌هایی می‌باشد. به نظر می‌رسد رابطه و نسبت بین پر و خالی اساسی‌ترین عامل در سازماندهی گونه خانه‌ها در اقلیم‌های متفاوت می‌باشد. فضای باز و نحوه سازماندهی آن و نوع دیالوگ و ارتباط فضای بسته با آن در طول تاریخ معماری پاسخی برای زیست‌پذیر کردن فضاها به واسط حضور معماری بوده است. در تمرین خانه بادرود فضای باز و منفی به دلیل قواره زمین‌های شهری که اساساً امکان ایجاد فضای خالی یکدست را ندارد شکسته می‌شود و در داخل توده به گونه‌ای پخش می‌شود که تمامی فضاها به صورت مستقیم در تعامل و ارتباط با فضاهای منفی باشد. این نوع استراتژی امکان ایجاد پروژه‌ای را می‌دهد که رو به اقلیم خشن منطقه حالت بسته را به خود می‌گیرد و حداکثر گشودگی‌های ممکن را به خردفضاهای منفی درون خود ایجاد می‌کند.

مشخصات پروژه:
• معمار: موسی عزیزی
• سرپرست طراحی: ساناز گودرزی
• تیم طراحی: زهرا حیاتی، پرنیا آذینی، مهرنوش روزبهانی، امیکو سودو، سمانه میراحمدی، سحر سنایی
• اجرا: محمد ظفری
• نظارت: سعید فردوسی
• سازه: سعید فردوسی
• تأسیسات برقی: علی حیدری
• تأسیسات مکانیکی: علی حیدری
• گرافیک: کامیار امام، ماهور عرب
• رده: مسکونی
• کارفرما: خانواده فردوسی
• زیربنا: ۲۶۲ مترمربع
• مساحت: ۳۴۶ مترمربع
• محل پروژه: شهرستان نطنز، شهر بادرود، بلوار شهید محمد منتظری، خیابان چمران، پلاک ۱۱
• سال:
• تصاویر: پارمیدا آذینی، عرفان گودرزی، علی همت بلند لطفی