دوران تحول معماری ایران در کتاب «معماری آندره گدار» و کتاب «معماری پل آبکار»

دوران تحول معماری ایران در  کتاب «معماری آندره گدار» و کتاب «معماری پل آبکار»

• کتاب “معماری آندره گدار”

نویسنده: ویکتور دانیل، بیژن شافعی، سهراب سروشیانی
به سه زبان فارسی، انگلیسی و فرانسه
سال چاپ: ۱۳۹۴
تیراژ: ۱۰۰۰ نسخه
تعداد صفحه: ۴۷۲
قطع رحلی، تمام گلاسه

آندره گدار از معماران پیشرو ایران در دهه های اول قرن چهاردهم شمسی است. حضور او در ایران با بازدید اتفاقی رضا شاه از شوش و دیدین قلعه باستان شناسی فرانسوی ها بی ارتباط نیست. لغو امتیاز حفاری و به دنبال آن جایگزین کردن یک فرانسوی (آندره گدار) به سمت مدیر اداره عتقیات در ایران متاثر از این اتفاق بود.

گدار برای چهار دوره پنج ساله به ایران آمد و از سال ۱۳۰۷ کار خود را به عنوان باستان شناس آغاز کرد. ولی دوره فعالیت او بیش از سه دهه به طول انجامید و در این مدت علاوه بر باستان شناسی به معماری و تهیه طرح بناهای نوبنیاد پرداخت. گدار در این دوره ساختمان های مهمی را طراحی کرد. مدرسه و دانشگاه، موزه، کتابخانه و آرامگاه.

گدار تا سال ۱۳۳۹ در ایران به فعالیت خود ادامه داد. سپس به پاریس بازگشت. کتاب هنر ایران آخرین اثر او چند سال قبل از مرگش به چاپ رسید.

• کتاب “معماری پل آبکار”

نویسنده: بیژن شافعی، سهراب سروشیانی، ویکتور دانیل
به سه زبان فارسی، انگلیسی و فرانسه
سال چاپ: ۱۳۹۴
تیراژ: ۱۰۰۰ نسخه
تعداد صفحه: ۵۷۰
قطع رحلی، تمام گلاسه

پل آبکار در سال ۱۲۸۸ شمسی (۱۹۰۹ میلادی) در شهر تهران و در یک خانواده ی ارمنی یه دنیا آمد. وی برای ادامه تحصیلات عالیه به مدرسه ی سن لوک اسکاربیک شهر بروکسل رفت و پس از پایان دوره ی هفت ساله تحصیلات به میهن بازگشت. آبکار در سال ۱۳۱۷ به استخدام شرکت هخ تیف در آمد و این شرکت ساختمان اصلی پروژه ی رادیو بی سیم را طراحی کرد که در ۴ اردیبهشت سال ۱۳۱۹ افتتاح و بنگاه رسمی سخن پراکنی ایران شد. پس از محدودیت های ایجاد شده برای شرکت های آلمانی و خاتمه فعالیت شرکت هخ تیف در ایران توأماً به استخدام اداره ی کل وزارت دارایی و ریاست دستگاه نظارت شهربانی کل کشور درآمد و به جز طراحی ساخت تعداد زیادی ساختمان های مسکونی، بناهای عمومی بسیاری از جمله ساختمان جهان، سینما نیگارا، کلیسای گورستان ارامنه ی کاتولیک، کلیسای گریگور لوساووریچ و ساختمان های ادارات کل دارایی را طراحی و اجرا نمود.

معماری پل آبکار راوی بخش مهمی از تغییر و تحولات سه دهه ی معماری در کشور ایران است. از گرایش های معماری آغاز قرن بیستم، از جمله سبک آرت دکو، تا کسترش همه جانبه معماری سبک بین المللی در دو دوره ی قبل و بعد از جنگ دوم جهانی. آبکار طی سه دهه، شیوه ی اختصاصی خود را در طراحی ساختمان های آجری به یادگار گذاشت؛ شیوه ای که ضمن مؤثر بودن در روند معماری معاصر ایران، آثار منحصر به فردی نیز در سیمای شهر تهران محسوب میشوند. اما بسیاری از این آثار به بهانه نوسازی تخریب شده اند و روند تخریب آنها هنوز هم ادامه دارد.
منبع: معماری دوران تحول
دریافت تصویر
منبع خبری: www.MemarNews.com

مطالب معمارنیوز را در کانال تلگرام معمارنیوز دنبال نمایید.