یکصد و سی و هشتمین گفتمان هنر و معماری، بوم شناسی و معماری پایدار

اگر معماری ما توانایی آن را داشته است که در طول حیات دیرپای خود، کارآمد بودن و نقش موثر خود، در گستره زندگی مردمان این سرزمین را حفظ نماید، به واسطه وجود روح پایداری، پایایی و مانایی آن می باشد که در فرم، عملکرد محتوا و فناوری، به طور یکپارچه و سازگار با هم تجلی یافته است. تعاملی که به صورت مستدل و مستند و با همسازی و هماهنگی میان اجزا (حتی در عناصر تامین کننده آسایش درون ساختمان) ، به عنوان معماری مبتنی بر بوم شناسی توسط سایر فرهنگ، به عنوان الگو، مورد پذیرش قرار دارد. این معماری، تعادل طبیعی محیط را می شناسد و با آن رفتاری مناسب دارد. با اقلیم و ویژگیهای هواشناسی چون، دما، رطوبت و بارندگی سازگار می باشد و با آب و منابع آن بویژه در نقاط کم آب منطبق است، لغزش های زمین و لرزه زمین ساخت را می داند، حریم پیکره های آبی و جنگل را رعایت می کند، برداشت منابع خاک، شن، ماسه، سنگ و دیگر منابع قرضه و مصالح را با اندیشه انجام می دهد، تا زیستگاه ها و بوم سامانه ها تخریب نشوند. این معماری، کمترین هدر رفتن منابع را دارد، اجازه آلودن آب و محیط پیرامون را نمی دهد و نیز با دیرینه شناسی دانش و تاریخ معماری بومی آشناست و هنر ماندگاری و پایداری بوم را درک کرده است.
بوم در معنا به سرشت و طبیعت گفته می شود که در تعریف سرزمین و کشور نیز بکار می رود. بوم شناسی دانش تحلیل و بررسی اندرکنش میان موجودات زنده و محیط پیرامونی است، چه اندرکنش موجودات زنده و چه اندرکنش زنده با محیط بی جان (آب، هوا، خاک و …) بوم شناسی همچنین، دانش بررسی رابطه انسان با تعادل طبیعی است و تعادل طبیعی سامانه ای است پیچیده، دقیق و بسیار سامان یافته که بسادگی نمی توان آن را نادیده گرفت. نگاهی به میراث فرهنگی ایران (این نخستین تمدن آبی جهان) ، بیانگر آن است که سازندگان ما درکی ژرف و بنیادین از بوم داشته اند و دستاورد کارشان از درک زیبایی شناسانه برخوردار بوده است. ایرانیان هنر و دانش درخشان آب و نیز معماری پایدار را به جهانیان آموختند و تحسین هنرمندان و دانشمندان از گوته و نیچه، از مالرو تا فوکو و دیگران را برانگیختند.
گسست فرهنگی و کندن از دانش درخشان مدیریت آب، معماری، شهرسازی و … در یک سده تغییرات ناسازگاری در این مرز و بوم پدید آورد. روستاهای زیبا، بوم آشنا و خودکفا متروکه شدند. شهرباغ های زیبا، مولد و بوم آشنا، به کلانشهر های ناسازگار بدل شدند. تالاب ها و دریاچه ها با سد سازی خشکانده شد. رود دره ها و دره ها تخریب گردید. جنگل ها و کوهستانها و آبخیزها با ساخت بی رویه از میان رفت و حتی بیابانها از این تخریب در امان نماندند.
در یکصد و سی و هشتمین گفتمان هنر و معماری، که به همت موسسه توسعه مطالعات بین المللی فاطر برگزار می شود و به بحث پیرامون بوم شناسی و معماری پایدار اختصاص دارد، خانم ها مهندس فاطمه ظفرنژاد و مهندس سارا غفوری و آقایان مهندس عبداله اشتری، دکتر مهدی بصیری، مهندس محمدرضا حائری، دکتر تقی فرور و دکتر محمد کوشان فر سخن خواهند گفت که با نمایش فیلم و پرسش و پاسخ همراه است.
 
زمان:چهارشنبه ۳۰ مهر ماه ۱۳۹۳ از ساعت ۱۵:۳۰ الی ۱۸
مکان:باغ موزه قصر ،‌ خیابان دکتر شریعتی ، خیابان مطهری شرقی

سایت مرتبط: www.ammi.ir