نگاهی به پروژه و کانسپت مرکز فنون به درد بخور | برنده مدال نقره ای ۲۰۲۱ Grand Prix du Design |

سه شنبه, آبان 2, 1402, 12:51
اخبار معماری, پروژه
ثبت نظر

کانسپت و توضیحات به بیان معمار طرح – این مرکز در جزیره هرمز قرار دارد. هرمز در حال تبدیل شدن به یک مقصد گردشگری بین المللی است. مردم هرمز امیدوارند از این تحول سود ببرند؛ ولی برای انطباق با شرایط تازه نیاز به کسب مهارت های جدیدی دارند. این ساختمان یک پلتفرم فضایی منعطف برای اقدام در زمینه آموزش همین مهارت هاست: مهارت هایی که به درد مردم بخورد.

آموزش در تراز همکف و در ارتباط با شهر برنامه ریزی و اجرا می شود؛ در همین حال آموزش دهندگان که از بیرون جزیره می آیند در تراز اول اسکان داده می شوند. فضاهای نیمه باز در هر دو تراز طوری پیش بینی شده اند که این بنا مثل یک محله کوچک از فضاهای آموزشی، سکونتی، معابر و فضاهای باز است. فضاهای باز در طبقه همکف مناسب برگزاری برخی کارگاه ها هستند؛ در حالی که فضای باز مرکزی، همچون مرکزی برای این محله ی آموزشی کار می کند و در تمام اوقات پذیرایی کاربران بناست.

با توجه به هدفی که این مرکز دارد که به “درد” مردم بخورد، امکان افزودن، کم کردن یا هرگونه تغییر در ابعاد و جانمایی فضاهای باز و بسته و نسبت آن ها یک مزیت برای انطباق با شرایط پیش بینی نشده ی آینده است. به این منظور فضاها می بایست از قیدهای مربوط به ثقل، بارش، انرژی و دسترسی رها شوند. آزادی تغییر با مستقل کردن فضاها از سازه، عایق رطوبتی، تاسیسات و محدودیت های دسترسی فراهم می شود؛ چرا که ارتباط فضای قابل استفاده با شبکه سازه، شفت های تاسیساتی، عایق رطوبتی و عناصر عمودی و افقی، ارتباطی است که یک ساختمان را صلب می کند و امکان تغییر را دشوار می سازد.

در این الگو یک سازه بتنی که قادر به انتقال وزن دال های بتنی پیش ساخته باشد، وزن واحدهای فضایی مختلف را تحمل می کند. یک سازه داربستی نیز سقف سایبانی را که از واحدهای فضایی در برابر بازش محافظت می کند، بر پا می دارد و دسترسی به واحدها را به صورت مستقل امکان پذیر می کند. واحدهای فضایی از کانال تاسیساتی تغذیه می شوند و آسایش در آنها فراهم می آید. عناصر برقی و مکانیکی فضاها می توانند آزادانه خود را به منشاء برق، آب و فاضلاب که به تعداد کافی پیش بینی شده است، برسانند و خود حتی الامکان در فضاهای داخلی متحرک هستند تا انعطاف را برای تطبیق پذیری به حداکثر برسد.

تغییر در سناریو استفاده فضاهای باز و بسته از لحاظ سیمای بنا نیز انطباق پذیر است. فضاها مانند دانه های مستقلی از بافت شهری هستند که با تکنیک ساخت مرسوم در شهر هرمز بنا شده اند و به شکلی متنوع رنگ آمیزی شده اند و بدون وسواس از تاسیسات برقی و مکانیکی تغذیه می شوند. پذیرش این ظاهر خودجوش اجازه می دهد تغییرات آتی نیز راحت تر پذیرفته شوند. پدید آمدن این نوع از زیبایی شناسی است که در عین حال مخاطب را به وجد می آورد و برای او سودمند هم هست. پس شاید قدم هایی که در توسعه موضوع استتیک در رشته معماری برداشته شده به علت سودمندی به پذیرش مخاطب بیانجامد.

مشخصات پروژه:
• طراح: طراحان و بناکنندگان زاو
• معماران اصلی: محمدرضا قدوسی، فاطمه رضایی، گلناز بهرامی، هانیه علی زاده
• تیم طراحی: شیلا احصایی، سروش مجیدی، پیمان برخورداری، آذین روایی
• نطارت: پیمان برخورداری
• سازه: جلال طباطبایی
• تاسیات مکانیکی: غلامرضا ملکی
• تاسیات الکتریکی: پژمان مرادیان
• گرافیک و تصویر سازی: سمیه سعیدی
• کارفرما: اکنون
• محل پروژه: ایران / هرمزگان / جزیره هرمز
• سال: ۲۰۲۱
• جایزه:
o رتبه دوم جایزه معمار | ۱۴۰۳ | عمومی
o لیست بلند Dezeen Awards | 2023
o مدال نقره چهاردهمین دوره جایزه Grand Prix du Design | 2021 | ساختمان مختلط
o فینالیست Architizer A+Awards | 2021 | معماری + طراحی کم هزینه
• تصاویر: سروش مجیدی، پیمان برخورداری