نگاهی به طرح “SpotCity”؛ از برندگان بخش دانشجویی جایزه ۲۰۱۷ IDA

نگاهی به طرح “SpotCity” از ایران؛ یکی از برندگان بخش دانشجویی جایزه ۲۰۱۷ IDA

اختصاصی، معمارنیوز- مسابقه International Design Awards (IDA) یکی از مسابقات معتبر بین المللی طراحی است که از سال ۲۰۰۷ ایجاد شده است. این مسابقه برای شناخت، تقدیر و تشویق ایده ها و طرح های تاثیرگذار و رونمایی از استعدادهای نوظهور در معماری، طراحی داخلی، طراحی صنعتی، گرافیک و طراحی مد شکل گرفته است. و در دو بخش حرفه ای و دانشجویی برگزار می گردد.
هیئت داوران متشکل از طراحان، معماران، منتقدان هنری، سردبیران، مدیران فرهنگی و توسعه دهندگان طراحی صنعتی هستند.
پروژه های ارسالی باید مربوط به پنج سال اخیر باشند و می توانند مفهومی، تکمیل شده و یا در حال ساخت باشند.

در یازدهمین دوره از جایزه IDA به نقل از برگزارکنندگان این مسابقه، داوران افتخاری IDA، سه هزار و صد پروژه ی ثبت نام شده توسط معماران، طراحان داخلی، طراحان صنعتی، مد و گرافیک را از بیش از ۹۵ کشور مختلف بررسی کردند. پس از تصمیم نهایی هیئت داوران، به طراحان حرفه ای و نوظهور به علت دستاوردشان در طراحی، خلاقیت، قابل استفاده بودن و نوآوری، پاداش تعلق گرفت؛ همچنین طرح برندگان در کتاب جایزه طراحی بین المللی انتشار می یابد و جایزه IDA به برندگانی که عنوان طراح سال را دریافت کرده اند، در مراسم رسمی دوسالانه ی جایزه طراحی بین المللی در لس آنجلس اهدا خواهد شد.

طرح “LIVING SPOTCITY” طراحی شده توسط امیرفاضل قهرمان پور و نسترن حسنی از ایران در این مسابقه توانسته است عنوان طلا در بخش دانشجویی (در بخش دیگر طرح های معماری) سال ۲۰۱۷ را کسب کند.

• طرح “SpotCity” :
– رتبه طلا در بخش معماری/ دیگر طرح های معماری؛ بخش دانشجویی جایزه بین المللی International Design Awards 2017 (IDA)

طراحان:
دانشجویان: امیرفاضل قهرمان پور، نسترن حسنی
استاد راهنما: دکتر محمدرضا متینی

معرفی و توضیحات طرح “SpotCity” به بیان طراح:
معماری چه کار بیشتری میتواند انجام دهد؟
SPOTCITY (شهر بالارونده) به عنوان پلت فرمی برای تعامل و آشتی بین المللی در نظر گرفته شد.
در دهه های اخیر ساخت و سازهای بی رویه، لکه های سبز تهران را به نقطه هایی روی نقشه تبدیل کرده و دیگر خبری از باغات سرسبز تهران نیست. آلودگی هوا و همچنین کمبود فضاهای اجتماعی- فرهنگی و عمومی از مشکلات جدی کلان شهرهاست.
نبود فضاهایی برای دورهم جمع شدن، برخورد و تعامل در شهری که نسل جوان آن در مسیر ایجاد شهری زنده و پویا، قوانین و هنجارهای اجتماعی جدیدی تعریف میکنند کاملا حس میشود.
پارک لاله یکی از پارک های قدیمی و بزرگ تهران در تقاطع دو خیابان اصلی کشاورز و کارگر مجاور ساختمان های فاخری مانند موزه هنرهای معاصر تهران و موزه فرش قرار گرفته است.

سایت پروژه قطعه زمینی در جنوب شرقی پارک لاله با گودبرداری و فونداسیون نیمه کاره مربوط به هتلی در سال ۱۹۷۰ است که توسط KENZO TANGE معمار ژاپنی به عنوان بخشی از برنامه های توسعه ملی دولت طراحی شده بود. پروژه با پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹ به طور کامل متوقف شد. اکنون ما امیدواریم با تلاشمان پروژه ۴۰ ساله KENZO TANGE را برای سال ۲۰۱۷ و آینده بعد آن بازطراحی کنیم.
ما به هتل صرفا به عنوان محلی برای اقامت نگاه نمی کنیم بلکه هتل را مقصدی برای مردم کنجکاو که به دنبال تعامل با مردم بومی و یادگیری فرهنگ آنها هستند میدانیم.

SPOTCITY در کنار مکان های فرهنگی، هنری و تاریخی، خود فرصتی برای شناخت در بستر برخوردهای اجتماعیست.
که این رویکرد دستاوردی برای سیاست خارجه ماست.
SPOTCITY به دنبال احیای حس و حال تهران قدیم و فضاهای از دست رفته آن است.
محور عمودی جای محور افقی شهر را می گیرد و تمام عملکردها را اطراف خود سازمان می دهد.
شفت های عمودی خیابان های اصلی، راهرو های عریض طبقات که در انتها به تراس های سبز منتهی میشوند، کوچه باغ های خاطره انگیز و فضاهای سبز عمومی بین اقامتگاه ها، پلازاهای شهری هستند که تجارب مختلفی برای مردم رقم می زنند.

ما سعی کردیم فضای شهری خلق کنیم برای بی نهایت تعامل بین مردم و ساختمان.
چهره ی شهر به مرور عوض شده مانند یک گیاه زنده از قسمتی رشد می کند و از قسمتی جمع می شود، ساختمان ها فرسوده می شوند، کاهش و گسترش می یابند.

SPOTCITY این پتانسیل را همانگونه که در دیاگرام ها نشان داده شده از طریق طراحی مدولار و فضاهای خالی پیش بینی شده فراهم می کند.
بنا حجم مدولاری است که اجزا روی هم نشسته و طبق یک شبکه مدولار در مقطع و پلان از پایین ترین طبقه و پارکینگ ها تا بام شکل می گیرد.

ساختمان پیلوت شده تا با فاصله گرفتن از زمین پارک در سایت پروژه ادامه پیدا کند و دید و منظر بین شهر و پارک قطع نشود. پارک به گودال باغچه می ریزد و مسیر سبز آن از داخل ساختمان رشد می کند، بالا می رود و خود را به بام می رساند. این یادآور خاطرات باغ های سبز تهران و حیاط داخلی خانه هاست.
گودال باغچه با الهام از معماری سنتی ایران به گردش هوا کمک می کند و پلازایی مهیا می کند تا مسیری از شهر را به پارک هدایت کند و با ایجاد گره در این نقطه تعامل با مردم را افزایش دهد.

در کنار گودال باغچه و تراس های سبزSKY DECK های سبز پلازاهایی ثانویه هستند که سکانس های مختلف سناریو طراحی را شکل می دهند تا در بالاترین نقطه برج به سالن کنسرتی با یک جداره شیشه ای پشت استیج برسد. جاییکه مردم و بازدیدکنندگان کنار یکدگیر نشسته تا موسیقی زنده با بکگراند تهران، آخرین سکانس این نزدیکی بین المللی باشد.
غشاء شفاف در نمای جنوبی علاوه براینکه ساختمان را از آلودگی صوتی و هوای آلوده محافظت میکند، با کنترل نور خورشید و ایجاد میکرو اقلیم پایدار رفتاری مشابه نمای دوپوسته دارد.
پوسته با پترن و سازه خاص خود مانند یک الماس فضای سبز درون خود را کاور کرده و از آن محافظت میکند. این الماس سبز در فاصله دور و نزدیک تاویل مختلفی دارد و به عنوان نشانه شهری مطرح می شود. با گذر زمان الگوی سبز استفاده شده و بر ساختمان های دیگر اثر گذاشته و نشانه هایی از آن به تدریج در شهر دیده می شود.
SPOTCITY ایکونی برای تغییرات است، نشانه ای از تکاملی که در تهران درحال وقوع است.

اعضای تیم طراحی:
طراحان: امیرفاضل قهرمان پور؛ دانشجوی ارشد دانشگاه علم و صنعت ایران گرایش تکنولوژی
نسترن حسنی؛ دانشجوی ارشد دانشگاه علم و صنعت ایران گرایش تکنولوژی

نگاهی به طرح “SpotCity”؛ از برندگان بخش دانشجویی جایزه ۲۰۱۷ IDA

مطالب پیشنهادی :

نظر دهید

عضویت در خبرنامه سایت

مهمترین عناوین

لینک باکس مسابقات و همایش های معماری شهرسازی

موضوعات

صفحات سایت