نگاهی به طرح “معماری بایونیک” از ایران؛ یکی از تقدیرشدگان بخش دانشجویی جایزه ۲۰۱۷ IDA

اختصاصی، معمارنیوز- مسابقه International Design Awards (IDA) یکی از مسابقات معتبر بین المللی طراحی است که از سال ۲۰۰۷ ایجاد شده است. این مسابقه برای شناخت، تقدیر و تشویق ایده ها و طرح های تاثیرگذار و رونمایی از استعدادهای نوظهور در معماری، طراحی داخلی، طراحی صنعتی، گرافیک و طراحی مد شکل گرفته است. و در دو بخش حرفه ای و دانشجویی برگزار می گردد.
هیئت داوران متشکل از طراحان، معماران، منتقدان هنری، سردبیران، مدیران فرهنگی و توسعه دهندگان طراحی صنعتی هستند.
پروژه های ارسالی باید مربوط به پنج سال اخیر باشند و می توانند مفهومی، تکمیل شده و یا در حال ساخت باشند.

در یازدهمین دوره از جایزه IDA به نقل از برگزارکنندگان این مسابقه، داوران افتخاری IDA، سه هزار و صد پروژه ی ثبت نام شده توسط معماران، طراحان داخلی، طراحان صنعتی، مد و گرافیک را از بیش از ۹۵ کشور مختلف بررسی کردند. پس از تصمیم نهایی هیئت داوران، به طراحان حرفه ای و نوظهور به علت دستاوردشان در طراحی، خلاقیت، قابل استفاده بودن و نوآوری، پاداش تعلق گرفت؛ همچنین طرح برندگان در کتاب جایزه طراحی بین المللی انتشار می یابد و جایزه IDA به برندگانی که عنوان طراح سال را دریافت کرده اند، در مراسم رسمی دوسالانه ی جایزه طراحی بین المللی در لس آنجلس اهدا خواهد شد.

طرح “معماری بایونیک” طراحی شده توسط مهدی مرادی و امیرعباس عسگری از ایران در این مسابقه توانسته است عنوان طرح تقدیرشده در بخش دانشجویی (در بخش معماری) سال ۲۰۱۷ را کسب کند.

• طرح “معماری بایونیک” (Architecture Inspired by Nature) :
– تقدیرشده در بخش معماری؛ بخش دانشجویی جایزه بین المللی International Design Awards 2017 (IDA)

طراحان:
دانشجویان: مهدی مرادی، امیرعباس عسگری از دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
استاد راهنما: دکتر مهران خیراللهی
(طرح پایان نامه کارشناسی ارشد معماری با عنوان «معماری بایونیک»)

معرفی و توضیحات طرح “معماری بایونیک” به بیان طراح:
امروزه هموطنان ما در استان خوزستان با مسئله زیست محیطی ای به نام ریزگرد درگیر شده اند. به دنبال حل این مشکل مسئولان ذیربط تصمیم گرفتند تا منطقه وسیعی را درخت بکارند و بتوانند از ورود ریزگرد که از خارج مرزهای ایران وارد این سرزمین می شود بکاهند. اما کاشت درخت با این وسعت قطعا به چندین و چند سال زمان نیاز دارد و هموطنان باید همچنان با این مشکل دست و پنجه نرم کنند.

این مشکل بزرگ زیست محیطی ما را بر آن داشت که بتوانیم ساختمانی طراحی کنیم که علاوه کاربری های خود بتواند به شهر نیز کمک کند. امروزه کارخانه های صنعتی در نزدیکی شهر اهواز نیز آلودگی هوا را چند برابر کرده است و بعد از هر طوفان ریزگرد، هزاران نفر روانه بیمارستان می شوند. اما در این میان خبری نظر ما را به خود جلب کرد و آن این بود که تاکنون هیچ گونه گیاهی با وجود ریزگرد و عوامل صنعتی منقرض نشده است. این نشان می دهد که این گیاهان به خوبی خود را با شرایط وفق می دهند و شرایط سازگار با محیط را برای خود تولید می کنند. ما هم برای حل این مشکل به طبیعت رجوع کردیم، زیرا معتقدیم طبیعت کاملا هوشمند بوده و می تواند بر مشکلات محیطی غلبه کند. و ما نیز برای ساخت ساختمانهایی برای آینده باید از طبیعت الگوبرداری کنیم.
در این پژوهش (حل معضل ریزگرد)، چند گیاه توجه ما را به خود جلب کرد. گیاهانی مثل لهمنی، اورمک و از همه مهمتر درخت گز.

این گیاه مکانیسمی بسیار عجیب نسبت به ریزگرد دارد و آن اینکه می تواند به خوبی ریزگرد را جذب کرده و سپس برای خود یک گلدان طبیعی بسازد. این گیاه بعد از جذب ریزگرد و ایجاد یک تپه بر روی خود زندگی جدیدی در زیر خاک شروع می کند و در داخل ریشه می تواند تا آن را سفت و محکم کند. (همانند میلگرد در بتن مسلح)

ما نیز می توانیم با باردار کردن ریزگرد، آنرا جذب کرده و متریال مورد نیاز برای ساخت بنای خود را فراهم کنیم. چون بنای ما انسان خواهد بود پس نحوه چیدمان ریزگردهای جذب شده به صورت سازماندهی شده در جهت فرم خاصی تعریف می شود.
در هنگام وقوع طوفان ریزگرد به شعاع مشخصی در اطراف این برج می تواند هوای سالمی تولید کند. اگر این تعداد برج را در کل شهر بسازیم می توانیم هوای شهر را مناسب تر کنیم. از جمله ویژگی های خاص این برج اینست که می توانیم در هر نقطه این ساختمان گیاه بکاریم و نیز به دلیل خاکی بودن میتواند امواج الکترومغناطیس را به خود جذب کند و کارمندان در محیط سالم تری قرار گیرند.
مهمترین مسئله در طراحی بنای آینده این است که بتوان ساختمانی تولید کرد که همانند طبیعت هوشمند و وفق پذیر باشد.

از اینرو با الهام از گیاه گز ما نیز در ابتدا یک سازه (استراکچر) سبک که فقط بتواند ریزگرد های معلق را باردار و جذب کند ایجاد کردیم. شکل کلی هر سازه یا مدول به صورت کروی شکل انتخاب شد تا جداره ی آن با ریزگرد پر شود، ولی داخل آن یک فضای خالی باقی بماند.
یک مدول ریزگرد جذب می کند و به تدریج سفت تر، مستحکم تر و سنگین تر می شود. در ابتدا یک ردیف در طبقه اول شکل می گیرد و مرحله به مرحله طبقات بر روی آن ساخته می شود. هر طبقه قبل از اینکه ساخته شود فقط بصورت سازه سبک برای جذب ریزگرد نصب می شود و این سازه با سازه طبقه پایین خود کلاف می شود؛ همانند ریشه های داخل تل گز که کل حجم را مستحکم و به هم پیوسته می کند.

نگاهی به طرح “معماری بایونیک” از ایران؛ یکی از تقدیرشدگان بخش دانشجویی جایزه ۲۰۱۷ IDA

مطالب پیشنهادی :

نظر دهید

عضویت در خبرنامه سایت

مهمترین عناوین

لینک باکس مسابقات و همایش های معماری شهرسازی

موضوعات

صفحات سایت