انتشار شماره ۲۳ شماره همشهری معماری
- پنجشنبه, مهر 25, 1392, 20:59
- نمایه مجلات معماری
- ثبت نظر
بیست و سومین شماره فصلنامه همشهریمعماری در ۱۸۴صفحه و با ۴۴عنوان مطلب و دو پرونده ویژه درباره «برنارد چومی» و «هنر شهری و عمومی» منتشر شد. شماره تابستان ۹۲ نیز مانند گذشته با دو جلد و به صورت دو طرفه چاپ شده است. یک سوی نشریه به مباحث مصداقی و تئوریک معماری میپردازد و سوی دیگر به شهرسازی و طراحی شهری اختصاص دارد.
سوی «معماری»
پرونده این شماره با عنوان «دنیای عجیب برنارد چومی»، بستهای ۳۲صفحهای دربار اندیشه و آثار «برنارد چومی»، معمار پساساختارگرای فرانسوی، است. به همین منظور علاوه بر مقالات پرونده گفتگویی اختصاصی با وی انجام شده است. این پرونده با دو مقاله کوتاه و یک یادداشت تصویری از برنارد چومی آغاز میشود که نگاه او به معماری را شفاف میکند. پس از آن با گزارش تصویری به قلم فرنوش فارمر مفصل با مهمترین آثار او آشنا میشویم؛ و در گزارش کوتاه از محمد کیانیمنش کتابشناسی چومی صورت گرفته است. در ادامه محمدرضا هلفروش، استاد دانشگاه فنی وین، پارک «دو لاویله» چومی را تحلیل کرده است و ایمان رئیسی با نگاهی انتقادی به اندیشه و آثار او پرداخته است. پایان بخش پرونده یادداشتی از ایمان انصاری (استاد دانشگاه شهری نیویورک) و گفتگوی اختصاصی او با برنارد چومی است.
اما با شروع تورق مجله پس از اخبار، گزارش مفصلی درباره موسسه تهران و همایشهای اخیرشان خواهید خواند. پس از آن بخش «باشگاه» آغاز میگردد که در ابتدا سینا دادخواه (داستان نویس) درباره چهار منطقه طلایی تهران (یوسفآباد، بهجتآباد، امیرآباد و عباسآباد) نوشته است. در ادامه یادداشتی از شاهین حیدری، مدیر طراحی مهندسی مشاور موجنو، در پاسخ به گزارش اکسپو ۲۰۱۵ میلان خواهید خواند که در حاشیهاش محمدمسیح یاراحمدی، دبیر تحریریه نشریه، از دلائل تکرر انتقاد به مشاوران گرید یک کشور نوشته است. مطلب بعدی گفتگویی با ابراهیم حقیقی، گرافیست، درباره محل زندگیش (یوسفآباد) است و بخش «باشگاه» با مقاله «پارک کودک» دکتر سعیدی رضوانی و همکارانش پایان مییابد.
اما در بخش تازه «هویت» که دو شماره است جایگزین «معماری ایرانی» شده است پس از پرونده «زبان معماری» شماره گذشته در این شماره به سراغ موضوع چیستی هویت و زمانی که باید هویت را در آن جستجو کنیم پرداخته شده است. اولین مقاله به قلم «سهیل کارآگاه» به بررسی انواع نگرشها به موضوع احیای هویت در معماری میپردازد و از همین رو به سراغ آثار معماران مختلف جهانی و رویکردهایشان به این موضوع رفته است؛ پس از آن «آذر محمدپناه» به جستجوی جایگاه فرهنگ در مسئله هویت پرداخته و «هومن فروغمند اعرابی» ضرورت بازخواهی رابطه شهروندان و شهر برای خلق فضاهای آشنا و مناسب را محور قرار داده است. در ادامه «عطا چوخاچیان» به روشهای نو در شناخت و تحلیل معماری گذشته پرداخته و پایان بخش این پرونده تحلیل «بهرام یوسفی» و «نسترن رضوی» از فرایندهای حرفهای طراحی و آموزش طراحی است. معرفی تصویری بنای تاریخی قوامالدوله پایان بخش «هویت» است.
در بخش «معماری جهان» به مسائل جریان اصلی معماری، معماری گلوبال و حوزههایی چون تکنولوژی میپردازد؛ آغازگر این بخش «روایتی از تجربه اولین کارسوق ساخت دیجیتال» در دانشگاه تهران به قلم امیرعلی امیراکبری است؛ پس از آن مقالهای از «مایکل هنسل» و «آچیم منگنس» درباره «پترنها» و با رویکردی به شناخت، تولید و ساخت آنها توسط «احمدرضا لطفی» ترجمه شده است. در ادامه کمال یوسفپور «مروری بر مفاهیم کلیدی معماری معاصر ژاپن» انجام داده است که پس از آن یادداشتی از «رو ری استات» با عنوان «چهار درسی که باید از دانمارک بیاموزیم» درج شده است. محمدامین شریفیان نیز در مقالهای مفصل به «معرفی کریستوفر الکساندر» از موثرترین نظریهپردازان معماری و شهرسازی پرداخته است. پایان بخش معماری جهان «گزارشی از اکسپوی بینالمللی هنر معماری منظر جینژو» و یکی از طرحهای ایرانی پذیرفته شده در آن است.
بخش «تهرانشهر» این شماره اما در ابتدا به افتتاح دوباره باغ ۱۷۰ساله نگارستان پرداخته است که به همت شهرداری تهران بار دیگر مرمت و احیا شده است تا بستر موزه کمالالملک باشد؛ به همین مناسبت علاوه بر گزارش این افتتاح به معرفی تصویری چندی از آثار نمایش داده کمالالملک در این موزه پرداخته شده است. پس از آن مروری گذرا به حاصل مدیریت شهری تهران در ۸سال گذشته انجام شده است؛ در «تهرانسبز» با گرافیکی اطلاعرسان کارنامه شهرداری تهران درباره فضایسبز تهران و ایجاد پارکهای جدید بررسی شده است و در «تپهای میان اتوبانها» به همین صورت منطقه ویژه عباسآباد و پروژههای در حال اجرای آن معرفی شدهاند.
بخش «هنر» مانند شماره گذشته با مقالهای سینمایی-معماری همراه است، آغازگر این بخش «لسآنجلس، ۲۰۱۹» مقالهای با نگاه معمارانه به فیلم «بلید رانر» و آینده تخیلی بشر است. پس از آن ویژه پردازی حراج تهران را داریم که با گزارشگالری نگین نصیری از «دومین حراج تهران» و معرفی گرانترین آثار هنری ایران در حراجهای بینالمللی آغاز میشود و با گفتگو با امیدتهرانی، مالک گالری اثر و یکی از دلالان مهم هنری ایران، بخش هنر و سوی معماری پایان مییابد.
سوی «شهرنگاری»
اما در سوی شهرنگاری پرونده «هنر عمومی» را میخوانید، موضوعی که طیف متنوعی از فعالیتهای هنری مربوط به شهر چون مجسمه سازی، نقاشی شهری، طراحی مبلمان، کنشهای خلاقانه و … را پوشش میدهد. این پرونده با مقالهای از «مالکوم مایلز» درباره معنا و کارکرد هنر عمومی آغاز میگردد. پس از آن «سارا معدندار»، نقاش، از یک تجربه شخصی نقاشی دیواری میگوید و کورش وزیری و محمدوحید طاری به کندوکاوی در مفهوم کنش خلاق فردی و جمعی پرداختهاند. مقاله بعدی «معرفی دو نمونه مصداقی» آمستل (بزرگترین اتاق نشیمن جهان) و صدای مکعب است و مقاله دیگری درباره هنر بر دیوارهای شهر در ادامه آن قرار دارد. «پریسا علیمحمدی» نیز در یادداشتی به «نقش و تاثیر هنرهای مفهومی در شهر» پرداخته است. مقاله «اونا میلینتاس» درباره «استفاده از منطق آموزش بصری در تملک و مکانیابی مجسمههای عمومی» و «نقد و نظر بر یکصد سال مجسمهسازی شهری در تهران» به قلم جواد عرفانی پایان بخش این پرونده هستند.
share Memarnews content